Ceremonia magio

Per la termino ceremonia magio (foje indikata ankaŭ per “Alta Magio aŭ Salomona Magio"),^[1] oni intencas tiun branĉon de la magio karakterizita per vario da longaj, ellaboritaj kaj kompleksaj ritoj, akompanataj de miriado da akcesoraĵoj kaj ceremonioj ĝuste. Ĝi povas esti konsiderita ekspansio de la rita magio kaj fakte ofte ĝi ludas kiel sinonimo de tiu. Ĝi fariĝis popola inter 1800 kaj 1900 per publikigo de Hermetika Ordeno de la Ora Tagiĝo kaj praktikita en la rondoj de hermetika kabalo sub ĥanoĥa magio kaj grupoj kies magio apogiĝas al grimŭaroj.

La observo de la tuta ceremoniaro estas garantio de la sukceso, ankaŭ kiam la operatoro intencas elvoki spiritojn aŭ mortintojn. Malfacilas, tamen, aranĝi difinon akcepteblan ĉe ĉiuj grupoj kaj skoloj. Tiu magio baziĝas sur alvokoj kaj elvokoj, preĝo kaj riproĉoj, kun la celo obteni materiajn kaj spiritajn avantaĝojn per la preciza eldiro de formuloj magiaj, konvenciaj aŭ ne, kiuj havas la povon altiri aŭ ordoni al la spiritoj; foje oni uzas ritajn objektojn, ŝtonojn kaj aliaĵojn, kune kun simboloj kaj sigeliloj. Foje ankaŭ tiu magio finiĝas en nigra magio kaj nekromancio.

1. ↑ Owen Davies (2003), Cunning-Folk: Popular Magic in English History. London: Hambledon Continuum. Page ix.